Na regen komt zonneschijn

Vannacht heeft het aan een stuk door geregend. Flinke onweersbuien, het hield niet op. Het water achtervolgt mij, want ik droomde dat de rivier achter onze camping overstroomde. Met de schrik werd ik wakker, natuurlijk loos alarm. Maar in de ochtend regende het nog. Eenmaal droog was het bij sommigen een trieste bedoening, natte luchtbedden, slaapzakken, etc. Alles werd te drogen gelegd of gehangen.
Bij ons alles droog. Het kopen van een goede tent met degelijk grondzeil die weliswaar wat duurder is bespaard je uiteindelijk een heleboel ellende. Het  was echter van korte duur om 11 uur begon het weer te hozen tot 2 uur in de middag. We hebben de tijd goed gebruikt om gezellig foto's uit te zoeken en wat te lezen.

Om 2 uur brak de zon door. Eindelijk!!!! Iedereen in de weer met natte spullen en wij konden weg. Naar Val Maggio en Val Lavizzarra, een mooi dal dat uiteindelijk uitkwam bij een hoog stuwmeer. De Italiaanse invloeden zie je goed terug in de architectuur van huizen en kerken.
De weg naar boven niet breder dan 1 auto met om de paar  honderd meter een passeer mogelijkheid. Ik ben toch al veel in de bergen geweest maar dit heb ik niet vaak gezien. Haarspeldbochten waar maar een auto door kon en waar de wegen werkelijk  180 graden op de ander staan. Je moest echt toeteren om duidelijk te maken dat je er aan kwam.  Het ging stijl bergopwaarts en de weg met de vele bochten zag je gewoon onder je liggen. Zo ging het slingerend tegen de bergwand omhoog. Voor mensen met hoogtevrees niet echt een aanrader! Zelfs bij mij voelde ik soms de adrenaline stijgen. 
Het stuwmeer boven lag schitterend en het laatste dorpje Fusio lag als het ware tegen de bergwand geplakt. Nu weer de terugweg brrr.   Mooi, spannend en twintig haarspeldbochten met toeteren. Halverwege de geiten op de weg. Moet kunnen!!!
Het weer werd steeds beter en onderweg hebben we zelfs de blauwe lucht met kleine witte wolkjes gefotografeerd. We waren de laatste dagen even vergeten hoe dat eruit zag.